Γ2. 12
ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΩΝ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗΣ ΑΝΤΙΒΡΑΧΙΟΥ. ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΙΑΣ ΙΔΙΑΖΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ
Π. Γκιβίσης, Δ. Καράταγλης, Ν. Μιχαηλίδης, Κ. Μπουζάκης, Ι. Πουρνάρας.
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική 14,2:46, 2001
Ανακοινώθηκε στο 20ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2001, Θεσσαλονίκη, 18-21 Απριλίου 2001.
Γυναίκα ηλικίας 52 ετών υπέστη συντριπτικό κάταγμα ΑΡ κερκίδας και ωλένης, τα οποία αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά με εσωτερική οστεοσύνθεση (πλάκα και βίδες τιτανίου). Στον άμεσο μετεγχειρητικό ακτινολογικό έλεγχο παρατηρήθηκε επιμήκης ρωγμή στο άνω πέρας της πλάκας της ωλένης και έτσι, παρά την άριστη ανάταξη εφαρμόστηκε ΒΠΚ/ΓΝ για 2 μήνες. Οι επόμενοι ακτινολογικοί έλεγχοι έδειξαν επέκταση της επιμήκους ρωγμής και τελικά και εγκάρσια θραύση στη μεσότητα της πλάκας, με παράλληλη ψευδάρθρωση του κατάγματος της ωλένης, που αντιμετωπίστηκε με νέα οστεοσύνθεση και μοσχεύματα.
Η ανάλυση του υλικού της πλάκας περιελάμβανε ποιοτικό και ποσοτικό προσδιορισμό της χημικής σύνθεσης του κράματος με φασματομετρία, καθώς και μελέτη των επιφανειών θραύσης με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης. Η ποσοτική και ποιοτική μελέτη του κράματος δεν αποκάλυψε κάποιο πρόβλημα στη δομή ή τη σύσταση αυτού και κατέδειξε ότι συμμορφούται με τις σχετικές προδιαγραφές. Η εικόνα της επιφάνειας θραύσης στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ήταν τυπική εικόνα ψαθυρής θραύσης στην επιμήκη ρωγμή της πλάκας (τραχεία επιφάνεια θραύσης), ενώ στην εγκάρσια ρωγμή υπήρχε περιοχή με τυπική διαμόρφωση θραύσης λόγω κόπωσης (λεία επιφάνεια θραύσης).
Η ψαθυρότητα του τιτανίου ως υλικού ενοχοποιείται βιβλιογραφικά για τις θραύσεις που έχουν παρατηρηθεί σε υλικά οστεοσύνθεσης αποτελούμενα από κράμα τιτανίου. Η συγκεκριμένη διαμόρφωση θραύσης υλικού οστεοσύνθεσης, και ιδιαίτερα το επίμηκες στοιχείο, είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη, σύμφωνα με την προσιτή σε εμάς βιβλιογραφία.
Γ2. 13
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΒΛΑΙΣΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΑΚΤΥΛΟΥ ΜΕ ΟΣΤΕΟΤΟΜΙΑ WILSON ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ
Ι. Πουρνάρας, Π. Γκιβίσης, Δ. Καράταγλης, Σ. Τραπότσης,
Ι. Χριστοφορίδης
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 14, Τεύχος 2, 2001
Ανακοινώθηκε στο 20ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2001, Θεσσαλονίκη, 18-21 Απριλίου 2001.
Κατά το χρονικό διάστημα 1993-2000 αντιμετωπίστηκαν στην κλινική μας 23 ασθενείς (37 πόδια) με βλαισό μέγα δάκτυλο. Όλες οι περιπτώσεις αντιμετωπίστηκαν με τυπική οστεοτομία του πρώτου μεταταρσίου κατά Wilson, με τη διαφοροποίηση ότι η οστεοτομία συγκρατείτο με μία ή δύο βίδες. Από αυτούς παρακολουθήθηκαν κλινικά και ακτινολογικά για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 14 μηνών (14-63, Μ.Ο.: 39 μήνες) οι 13 (22 πόδια), 12 γυναίκες και ένας άνδρας, ώστε να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα της οστεοτομίας Wilson στην αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου.
Κατά τον προεγχειρητικό ακτινολογικό έλεγχο η 1η μεταταρσιοφαλαγγική γωνία κυμαίνονταν από 18-54, (Μ.Ο.: 37,45) και η ενδομεσομετατάρσια γωνία από 8-30, (Μ.Ο.: 13,55). Η μέση διόρθωση που επιτεύχθηκε ήταν 17,8 (6-30) στην 1η μεταταρσιοφαλαγγική και 6 (2-10) στην ενδιαμεσομετατάρσια γωνία, ενώ η βράχυνση του 1ου μεταταρσίου κυμάνθηκε από 0,2-0,8 cm (M.O.: 0,52 cm). Ο χρόνος μετεγχειρητικής νοσηλείας ήταν 2-6 ημέρες (Μ.Ο.: 4,86) και οι ασθενείς επέστρεψαν στις καθημερινές τους ασχολίες ή την εργασία τους μετά από 5-12 εβδομάδες (Μ.Ο.: 8,75). Η κλινική αξιολόγηση των ασθενών έγινε τόσο με την κλίμακα αξιολόγησης της Αμερικανικής Ορθοπαιδικής Εταιρίας Άκρου Ποδός και Ποδοκνημίας (AOFAS), όσο και με την κλίμακα αξιολόγησης των Broughton και Winson. Τα άριστα και καλά αποτελέσματα κατά Broughton και Winson ήταν 18/22 (81,81%), ενώ το αποτέλεσμα στο AOFAS-Score κυμάνθηκε από 62-100/100 (Μ.Ο.: 83,27/100). Μία ασθενής υποβλήθηκε σε επέμβαση Keller δύο έτη μετά την αρχική επέμβαση λόγω αρθρίτιδας της 1η μεταταρσιοφαλαγγικής, ενώ παρατηρήθηκε μία περίπτωση άσηπτης νέκρωσης της κεφαλής του 1ου μεταταρσίου, χωρίς όμως κλινικά ενοχλήματα.
Συμπερασματικά, η οστεοτομία Wilson, ειδικά όταν σταθεροποιείται με βίδες, οδηγεί σε πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα, επιτρέπει σχεδόν άμεσα την κινητοποίηση, αλλά και την ταχεία επιστροφή του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες και την εργασία.
Γ2. 14
ΥΠΟΝΥΧΙΑ ΕΞΟΣΤΩΣΗ ΑΣΥΝΗΘΗΣ ΣΕ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ.
Π. Γκιβίσης, Δ. Καράταγλης, Ι. Πουρνάρας.
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 14, Τεύχος 2, 2001
Ανακοινώθηκε στο 20ο Συνέδριο της ΟΕΜΑΘ 2001, Θεσσαλονίκη, 18-21 Απριλίου 2001.
Παρουσιάζεται η περίπτωση γυναίκας 18 ετών η οποία από 3ετίας παρουσίαζε μόρφωμα στην ράγα του μεσαίου δακτύλου του αριστερού ποδιού το οποίο παρά τις επανειλημμένες εκτομές εξακολουθούσε να μεγαλώνει. Η χειρουργική αφαίρεση και η βιοψία έδειξε εξόστωση , η οποία δεν υποτροπίασε 3 χρόνια μετά.
Γ2. 15
ΥΒΡΙΔΙΚΗ ΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΚΟΤΥΛΙΑΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΜΕ ΕΠΙΚΑΛΥΨΗ ΥΔΡΟΞΥΑΠΑΤΙΤΗ
Ι. Πουρνάρας, Γ. Πετσατώδης, Σ. Τραπότσης, Χ. Ζήδρου, Π. Γκιβίσης
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 14, Τεύχος 2, 2001
Ανακοινώθηκε στο 20ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2001, Θεσσαλονίκη, 18-21 Απριλίου 2001.
Σκοπός: Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα 170 πρωτογενών αρθροπλαστικών ισχίου τύπου υβριδίου, που πραγματοποιήθηκαν από τον ίδιο χειρουργό, με την ίδια τεχνική. Οι ασθενείς ήταν 158, ηλικίας άνω των 560 ετών, με μ.ο. τα 64 έτη.
Υλικό και μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε για την κοτύλη η πρόθεση τύπου ARC2F που τοποθετήθηκε χωρίς ακρυλικό τσιμέντο, είναι ημισφαιρική με σπείρες και έχει επικάλυψη υδροξυαπατίτη. Οι σπείρες της προσφέρουν άμεση και πρώιμη μηχανική στήριξη και ακολουθεί η βιολογική σύνδεση με την παρεμβολή του υδροξυαπατίτη. Για το μηριαίο τμήμα χρησιμοποιήθηκε η πρόθεση Omnifit, που στερεώθηκε με ακρυλικό τσιμέντο και τεχνική τσιμέντου 2ης γενιάς. Η κεφαλή της πρόθεσης ήταν 28 mm μεταλλική (Cr-Co).
Το μετεγχειρητικό πρωτόκολλο περιελάμβανε μερική φόρτιση για 6 βδομάδες, πλήρη φόρτιση μετά 3 μήνες και επανεξέταση τον 3ο, 6ο, και 12ο μήνα και ακολούθως κάθε χρόνο. Η κλινική αξιολόγηση έγινε με το σύστημα D Aubigne-Postel και η ακτινολογική με τα κριτήρια της AAOS. Η μετεγχειρητική παρακολούθηση κυμάνθηκε από 2 ως 6 χρόνια.
Γ2. 16
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ ΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ
Α. Μεγαλόπουλος, Ι. Τορνικίδης, Σ. Σίμηνας, Π. Γκιβίσης, Π. Παπαδόπουλος, Ν. Μακραντωνάκης, Ι. Πουρνάρας
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 16, Τεύχος 1, 2003
Ανακοινώθηκε στο 22ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2003,Χαλκιδική , 1-4 Μαίου 2003
ΣΚΟΠΟΣ: Η εμπειρία μας από την αποκατάσταση τραυματικών αγγειακών κακώσεων κατά την περίοδο από 1/1999 έως και 11/2002.
ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΣ. Αντιμετωπίσθηκαν εγχειρητικά 41 ασθενείς (38 άνδρες – 3 γυναίκες ), λόγω τραυματικών κακώσεων των άνω (12) και κάτω (29) άκρων. Μ.Ο. ηλικίας 31 έτη (14-70). Εξ’ αυτών 29 (71%) ήταν ανοικτές και 12 (29%) κλειστές. Η συχνότερη συνοδός κάκωση ήταν το κάταγμα κνήμης για τις ανοικτές κακώσεις και το υπεξέρθρημα γόνατος για τις κλειστές. Συνυπάρχουσες κακώσεις συνοδού φλέβας 14 και νεύρου 8. Πολυτραυματίες με υπογκαιμικό shock: 8. Η αιτία του τραυματισμού ήταν : τροχαίο (30) ή εργατικό (4) ατύχημα, πυροβολισμός (2) τέμνον όργανο (2) ή ιατρογενής (3). Σε 36 ασθενείς προηγήθηκε αγγειογραφία, ενώ 6 οδηγήθηκαν αμέσως στο χειρουργείο. Σε 32 περιπτώσεις (78%) πραγματοποιήθηκε παράκαμψη με μόσχευμα (σαφηνής φλέβα 25, συνθετικό 7), σε 8 (19,5%) αποκατάσταση της αγγειακής βλάβης, ενώ σε 1 (2,4%) τοποθέτηση ενδοαυλικού stent. Άμεση νευρική αποκατάσταση (4), απώτερη (4).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Θνητότητα : 2,5% (1/41 ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων). Ακρωτηριασμός : 7% (3/41 σήψη τραύματος). Follow-up: μ.ο. 21 μήνες (3-46): βατά μοσχεύματα και βιώσιμο άκρο σε 38/41 (92,6%). Δυσλειτουργία σκέλους 29% (11/38).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Η αγγειακή αποκατάσταση εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του μέλους, όμως η λειτουργική του αποκατάσταση παραμένει ένα δισεπίλυτο πρόβλημα, που χρειάζεται τη συνεργασία και το συντονισμό πολλών χειρουργικών ειδικοτήτων.
Γ2. 17
ΚλΕΙΣΤΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΕΚΤΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΓΟΝΑΤΙΔΑ
Σ. Τραπότσης, Β. Χαλίδης, Π. Γκιβίσης, Ι. Πουρνάρας
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 16, Τεύχος 1, 2003
΄Εκθεμα στο 22ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2003,Χαλκιδική , 1-4 Μαίου 2003
ΣΚΟΠΟΣ: Oι τραυματικές αποκολλήσεις των τενόντων του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος (τένοντας τετρακεφάλου και επιγονατιδικός τένοντας) είναι κακώσεις σχετικά σπάνιες. Η αποκόλληση τους συνήθως συμβαίνει όταν αιφνίδια αντίσταση ασκείται στην ενεργητική έκταση του γόνατος. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της κάκωσης είναι σημαντική για την πλήρη αποκατάσταση και διατήρηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης.
ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΣ: Παρουσιάζονται δύο άνδρες ασθενείς, με κλειστές τραυματικές αποκολλήσεις του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος από τον άνω και κάτω πόλο της επιγονατίδας αντίστοιχα. Ο πρώτος με αποκόλληση του καταφυτικού τένοντα του τετρακεφάλου και ο δεύτερος με αποκόλληση του επιγονατιδικού τένοντα. Και οι δύο αντιμετωπίσθηκαν με συρραφή των προαναφερθέντων τενόντων στην επιγονατίδα, με τη βοήθεια αγκυρών Mitek (Super Plus)και ισχυρού ράμματος. Ο πρώτος αντιμετωπίσθηκε άμμεσα, ενώ ο δεύτερος με καθυστέρηση εικοσιπέντε ημερών λόγω μη έγκαιρης αρχικής διάγνωσης. Και στους δύο ασθενείς εφαρμόσθηκε μετεγχειρητικά κλειδωμένος σε έκταση λειτουργικός νάρθηκας για έξι εβδομάδες, ενώ ακολούθησε εντατικό πρόγραμμα φυσιοθεραπείας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η αποκατάσταση και η επιστροφή τους στις δραστηριότητές τους υπήρξε πολύ ικανοποιητική, με ένα εύρος κίνησης 0-130? για τον πρώτο και 0-120? για το δεύτερο ασθενή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Oι τραυματικές αποκολλήσεις του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος είναι κακώσεις σχετικά σπάνιες, η έγκαιρη διάγνωση των οποίων είναι απαραίτητη για το τελικό καλό αποτέλεσμα. Η χειρουργική αντιμετώπισή τους και το πρόγραμμα φυσιοθεραπείας που ακολουθεί εξασφαλίζει ικανοποιητική αποκατάσταση του ασθενούς.
Γ2. 18
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΙΟΥ ΜΕ ΑΣΦΑΛΙΖΟΜΕΝΗ ΚΛΕΙΣΤΗ ΕΝΔΟΜΥΕΛΙΚΗ ΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΝΑ Η ΔΥΟ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟΥΣ ΚΟΧΛΙΕΣ
Γ. Πετσατώδης, Α. Χατζησυμεών, Π. Παπαδόπουλος, Π. Γκιβίσης, Π. Αντωναράκος, Ι. Πουρνάρας
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 16, Τεύχος 1, 2003
Ανακοινώθηκε στο 22ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2003,Χαλκιδική,
1- 4 Μαίου 2003
ΣΚΟΠΟΣ:Αξιολογούνται τα αποτελέσματα της ασφαλιζόμενης ενδομυελικής ήλωσης στα κατάγματα της διάφυσης του μηριαίου, με ιδιαίτερη αναφορά στον αριθμό των περιφερικών βιδών.
ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε διάστημα 3 ετών (6/1999-6/2002), 62 κατάγματα της διάφυσης του μηριαίου οστού αντιμετωπίστηκαν με κλειστή ενδομυελική ήλωση Russel-Taylor. Οι ασθενείς (38 άνδρες και 24 γυναίκες) είχαν ηλικίες που κυμαίνονταν από 16 έως 78 έτη (Μ.Ο. 37,5έτη). Η μορφολογική ταξινόμηση των καταγμάτων έγινε κατά Α.Ο. και ήταν τύπου Α 18, Β 21 και C 24 κατάγματα. Εφαρμόσθηκαν ήλοι Russel – Taylor(18 των 12 χιλ., 25 των 13 χιλ., 19των 14 χιλ.)με γλυφανισμό σε όλες τις περιπτώσεις. Η τοποθέτηση των περιφερικών κοχλιών έγινε με τη free-hand τεχνική. Σε 38 περιπτώσεις τοποθετήθηκε μία περιφερική βίδα και σε 24 δύο χωρίς ειδικά κριτήρια.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές δεν εμφανίστηκαν. Η παρακολούθηση των ασθενών κυμάνθηκε από 6 έως 36 μήνες (Μ.Ο.18 μήνες). Η πώρωση του κατάγματος επιτεύχθηκε σε όλες τις περιπτώσεις σε διάστημα 4 έως 10 μηνών από την επέμβαση (Μ.Ο. 6 μήνες). Τα κατάγματα που είχαν δύο περιφερικές βίδες πωρώθηκαν σε χρόνο 4-6 μηνών (Μ.Ο. 4,8 μήνες), ενώ αυτά που είχαν μία βίδα πωρώθηκαν σε χρόνο 4-10 μηνών (Μ.Ο. 6,5 μήνες)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: H κλειστή ασφαλιζόμενη ενδομυελική ήλωση των καταγμάτων της διάφυσης του μηριαίου με ήλο Russel – Taylor και περιφερικούς κοχλίες, αποτελεί αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας. Η τοποθέτηση δύο περιφερικών βιδών προσφέρει σημαντική σταθερότητα, επιταχύνει την πώρωση και συνιστάται να εφαρμόζεται σε όλους τους τύπους των καταγμάτων της διάφυσης του μηριαίου.
Γ2. 19
ΔΙΑΣΩΣΗ ΜΕΛΟΥΣ ΣΕ ΠΟΛΥΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟ ΑΓΓΕΙΑΚΗ ΒΛΑΒΗ.
Γ. Πετσατώδης, Αγ. Μεγαλόπουλος, Απ. Χατζησυμεών, Π. Γκιβίσης, Ι. Γιγής, Ι. Πουρνάρας
Δημοσιεύθηκε η περίληψη στο περιοδικό Ορθοπαιδική Τόμος 16, Τεύχος 1, 2003
Ανακοινώθηκε στο 22ο Συνέδριο της ΟΤΕΜΑΘ 2003,Χαλκιδική,
1- 4 Μαίου 2003
ΣΚΟΠΟΣ: Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της αντιμετώπισης πολυκαταγματιών με μυοσκελετικές κακώσεις και συνοδό βλάβη βασικού αρτηριακού στελέχους, με αναφορά στις προτεραιότητες της θεραπείας για τη διάσωση του μέλους.
ΥΛΙΚΟ – ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε χρονικό διάστημα 3 ετών (Σεπ. 1999 έως Σεπ. 2002), 19 ασθενείς με πολλαπλές κακώσεις διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο μας με σημεία διαταραχής της αιμάτωσης του μέλους περιφερικά της κάκωσης. Από αυτούς 15 ήταν άνδρες και οι 4 γυναίκες. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 27 έτη (εύρος 16 έως 47 έτη) Από το μυοσκελετικό είχαν: ανοικτό ΙΙΙC κάταγμα βραχιονίου 2 ασθενείς, ανοικτό ΙΙΙC κάταγμα μηριαίου 4, ανοικτό IIIC κάταγμα διάφυσης κνήμης 9, εξάρθρημα της κατά γόνυ άρθρωσης 4 ασθενείς. Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε αγγειογραφία για να διαπιστωθεί η έκταση της αγγειακής βλάβης. Ακολούθησε άμεση σταθεροποίηση του κατάγματος με εξωτερική οστεοσύνθεση και στη συνέχεια αντιμετώπιση της αγγειακής βλάβης με by – pass τελικοτελική αναστόμωση ή ενδοαυλικό stent.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤA: Η μετεγχειρητική πρακολούθηση κυμαίνεται από 6 έως 42 μήνες (Μ.Ο. 24 μήνες) . Κρίθηκε αναγκαίος ο ακρωτηριασμός σε 3 περιπτώσεις (2 κνήμες–1 βραχιόνιο) λόγω αποτυχίας επαναιμάτωσης 2 εβδομάδες μετεγχειρητικά. Η εξωτερική οστεοσύνθεση διατηρήθηκε ως τελική μέθοδος σε 5 περιπτώσεις ενώ σε 7 αντικαταστάθηκε από ενδομυελική ήλωση. Στα εξαρθρήματα του γόνατος ακολούθησε συνδεσμοπλαστική. Τελικά διασώθηκαν 16 μέλη με ικανοποιητικό τελικό λειτουργικό αποτέλεσμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Στα κατάγματα με συνοδό αγγειακή βλάβη, η άμεση εφαρμογή εξωτερικής οστεοσύνθεσης αποτελεί προϋπόθεση για επιτυχή αγγειοχειρουργική επέμβαση. Η αλλαγή της εξωτερικής οστεοσύνθεσης με κλειστή ασφαλιζόμενη ενδομυελική ήλωση επιταχύνει την τελική αποκατάσταση.