Γ2. 1
ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΥΧΕΝΟΣ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΙΟΥ ΜΕ ΜΕΤΑΛΛΙΚΕΣ ΒΕΛΟΝΕΣ.
Δ.Μαρουγιάννης , Ι.Πουρνάρας, Κ. Ζωγράφος, Π. Γκιβίσης,
Π.Συμεωνίδης
Δημοσιεύθηκε στον τόμο των Πρακτικών σελ. 100.
Ανακοινώθηκε στο ΙΑ’ Ιατρικό Συνέδριο Ενόπλων Δυνάμεων,
Ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς»
Θεσσαλονίκη, 28-30 Νοεμβρίου 1986.
Η αντιμετώπιση των καταγμάτων αυχένος του μηριαίου εξακολουθεί να αποτελεί ένα δύσκολο θεραπευτικό πρόβλημα, ιδιαίτερα στα νέα σχετικώς άτομα όπου η αντικατάσταση της κεφαλής αντενδείκνυνται. Πολλές μέθοδοι εσωτερικής οστεοσύνθεσης των καταγμάτων αυτών έχουν μέχρι σήμερα επινοηθεί και εφαρμοσθεί χωρίς καμιά να έχει τύχει γενικής αποδοχής.
Η εργασία αυτή αναφέρεται σε είκοσι (20) κατάγματα αυχένα μηριαίου που αντιμετωπίσθηκαν με μεταλλικές βελόνες τύπου Lnowles τα τρία (3) τελευταία χρόνια.
Από τους ασθενείς οι δεκατρείς (13) ήταν θήλεις, ηλικίας 16-77 ετών (μ.ο. 51.5 χρόνια). ‘Ένδεκα (ΙΙ) κατάγματα ήταν 4ου βαθμού κατά Garden, τέσσερα (4) ήταν 3ου βαθμού, τέσσερα (4) 2ου και ένα (Ι) 1ου. Ο χρόνος μεταξύ ατυχήματος και εγχείρησης κυμάνθηκε από τρεις (3) μέχρι δεκαπέντε (15) ημέρες (μ.ο. 7,2 ημέρες). Οι ασθενείς βάδισαν σε τρεις(3) εβδομάδες στα 1ου και 2ου βαθμού κατά Garden και σε έξι (6) εβδομάδες τα 3ου και 4ου. Δεκαπέντε (15) κατάγματα είχαν χρόνο παρακολούθησης 6-36 μήνες. Από αυτά σε όλα πλην ενός επήλθε πώρωση του κατάγματος σε διάστημα 4-6 μηνών. Το ποσοστό ισχαιμικής νέκρωσης της κεφαλής του μηριαίου δεν αξιολογήθηκε στην εργασία αυτή επειδή όπως είναι γνωστό χρειάζονται δύο (2) χρόνια περίπου για να οριστικοποιηθεί. Εν τούτοις μέσα στα χρονικά πλαίσια παρακολούθησης των περιπτώσεων δεν παρατηρήθηκε ισχαιμική νέκρωση.
Συμπερασματικά η οστεοσύνθεση των καταγμάτων αυχένος του μηριαίου με μεταλλικές βελόνες είναι μια απλή μέθοδος. Παρέχει καλή συγκράτηση και οδηγεί σε πώρωση σε εντυπωσιακά μεγάλο ποσοστό κατ’ αντίθεση με το ποσοστό ψευδάρθρωσης του 20% περίπου που αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία με τη χρήση ενος ογκώδους ήλου όπως πχ Smith- Petersen ή Richards.
Γ2. 2
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΙΣΟΕΝΖΥΜΩΝ CPK-LDH ΣΕ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Χ. Δημητρίου, Π. Γκιβίσης, Φ. Σάϊεχ, Γ. Καπετάνος, Ζ. Τσιταμίδου, Α. Παπαϊωάννου, Ν. Χαμουρατίδης, Π. Συμεωνίδης
Δημοσιεύτηκε περίληψη στο περιοδικό Ελληνική Ιατρική 55,1:15 1989
Σκοπός της μελέτης είναι: 1) Η εκτίμηση της έκτασης της βλάβης των σκελετικών μυών με την μέτρηση των μεταβολών της CPK ΚΑΙ και ιδιαίτερα του ισοενζύμου ΜΜ σε ορθοπαιδικές εγχειρήσεις. 2) Η εκτίμηση της τυχόν συνυπάρχουσας βλάβης και άλλων ιστών με την μέτρηση της LDH των ισοενζύμων της και των ενζύμων SGOT, SGPT και γ-GT. 3) Ο συσχετισμός των μεταβολών των ισοενζύμων με την εμφάνιση σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών. Η μέτρηση των ενζύμων έγινε από 600 συνολικά δείγματα ορού, 75 ορθοπαιδικών ασθενών. Οι αιμοληψίες γίνονταν προεγχειρητικά (1ο δείγμα) και ανά 6ωρο μετεγχειρητικά (7 δείγματα). Το ολικό ένζυμο της CPK και LDH μετρήθηκε με την κινητική μέθοδο, βιοχημικά, ενώ ο διαχωρισμός των ισοενζύμων έγινε ηλεκτροφορικά. Διαπιστώθηκε σημαντική αύξηση της CPK που ήταν 100% ισοένζυμο ΜΜ και είχε σχέση με την βαρύτητα, την διάρκεια της εγχείρησης, την χρήση ορθοπαιδικού τσιμέντου. Οι υψηλότερες τιμές CPK συνοδεύτηκαν σε έναν ασθενή με εικόνα μαζικής πνευμονικής εμβολής. Η LDH δεν παρουσίασε μεταβολές ενών αυξήθηκε το ηπατικό ισοένζυμο LD5 χωρίς όμως ανάλογη αύξηση των ηπατικών ενζύμων SGOT, SGPT και γ-GT. Οι μεταβολές του ισοεζύμου CPK-MM θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως δείκτης των μυϊκών κακώσεων στις ορθοπαιδικες εγχειρήσεις και πιθανόν οι υπερβολικά υψηλές τιμές ως προγνωστικό σημείο μετεγχειρητικής επιπλοκής. Το ίδιο δεν μπορεί να λεχθεί για την LDH και τα ισοένζυμά της.
Γ2. 3
Η ΑΘΡOΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΠOΛΛΑΠΛΩΝ ΤOΜΩΝ ΤOΥ ΠΕΡΙOΣΤΕOΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΝΗΜΗΣ
Χ. Δημητρίoυ, Γ. Καπετάνoς, Φ. Σάϊεχ, Π. Γκιβίσης, Μ. Πoτoύπνης,
Π. Συμεωνίδης
Δημoσιεύθηκε περίληψη στο περιοδικό “Oστoύν” 6: 320, 1995
Ανακοινώθηκε στο 3o Πανελλήνιo Συνέδριo Μεταβoλικών Νoσημάτων Oστών, Θεσ/νίκη 7-9 Δεκ. 1995
Η σχέση και ισoρρoπία μεταξύ της λειτoυργίας των συζευκτικών χόνδρων (ΣΧ) και τoυ περιoστέoυ στoν αναπτυσσόμενo σκελετό έχει γίνει απoδεκτή. Έχει ήδη απoδειχθεί πειραματικά ότι η έσω ημιπεριφερειακή διατoμή τoυ περιoστέoυ στo άνω άκρo της κνήμης έχει ως απoτέλεσμα την βλαισoπoίησή της. Στην πειραματική αυτή μελέτη ερευνάται τo απoτέλεσμα των επαναλαμβανόμενων διατoμών τoυ περιoστέoυ.
Γ2. 4
EXTERNAL FIXATION FOR BENNETT’S FRACTURE-DISLOCATION
C. Dimitriou, J. Pournaras, G. Kapetanos, P. Givissis, E. Tsaridis, P. Symeonides
Δημοσιεύθηκε στο Abstract book page :70, 1996
A new method of treatment for Bennett’s fracture-dislocation is presented.
In a prospective study 17 patients (15 men and 2 women) with an average age of 35 years (range 17 to 55 years)who had suffered a Type IIIBennett’s fracture were treated by external fixation (ball joint-mini Orthofix). The fixator was applied under local anaesthesia. Two screws were used one was inserted transcuataneously in to the trapezium and the other into the shaft of the first metacarpal.
A good reduction in all fractures was achieved. The fixation device was kept in place for six weeks. It was well accepted by all patients. There were two cases of pin loosening: reduction was lost in one. All fractures were well united in good position except the above mentioned one. The follow up time was ranged from 20 months to 5 years with an average of 40 months.
No patients had daily symptoms and none had had to change their occupation. All patients regained norman motion. Decreased pinch, or grip power was found in five. The radiographic examination showed mild athritic changes in only two of them. No patients ahd any residual deformity.
These results suggest that external fixation of Bennett’s fracture is a safe and simple method of treatment which allows immediate recovery of function of the hand.
Γ2. 5
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ROLANDO. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ.
Χ.Γ. Δημητρίου, Ι. Πουρνάρας, Π. Γκιβίσης, Θ. Αποστόλου, Γ. Μαλιόγκας, Π.Π. Συμεωνίδης.
Δημοσιεύθηκε περίληψη στο περιοδικό Ελληνική Ιατρική 63,1:84 1997
Ανακοινώθηκε στο 12ο Βορειοελλαδίτικο Συνέδριο.
Θεσσαλονίκη 11-13 Απριλίου 1997
Είναι γνωστή η δυσκολία αντιμετώπισης των σχετικά σπάνιων συντριπτικών ενδαρθρικών καταγμάτων του 1ου μετακαρπίου (κατάγματα ROLANDO).
Η κλειστή ανάταξη και η εφαρμογή γύψου δίνει απογοητευτικά αποτελέσματα ενώ η ανοικτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση είναι ιδιαιτέρως απαιτητική και δύσκολη θεραπεία.
Παρουσιάζεται η εμπειρία από την εφαρμογή μιας νέας θεραπευτικής μεθόδου με την χρήση της εξωτερικής οστεοσύνθεσης (Ball-joint mini-Orthofix).
Η μέθοδος εφαρμόσθηκε την περίοδο 1988-1995 σε δέκα άνδρες με Μ.Ο. ηλικίας τα 35 έτη.
Επανεξέταση των ασθενών και ακτινολογικός έλεγχος της διατήρησης της ανάταξης γινόταν την 2η και 8η εβδομάδα, οπότε και αφαιρείτο και το σύστημα.
Σε δύο ασθενείς παρουσιάσθηκε χαλάρωση των βελονών και στον ένα διαπιστώθηκε απώλεια της ανάταξης.
Με μέσο χρόνο παρακολούθησης τους 40 μήνες δυο ασθενείς παρουσίασαν επώδυνες ενοχλήσεις μετά από κοπιαστική εργασία, ενώ τρεις εμφάνισαν ακτινολογικά ευρήματα αρθρίτιδας.
Όλοι επέστρεψαν στις προηγούμενες δραστηριότητες και εργασίες τους.
Η εξωτερική οστεοσύνθεση στα κατάγματα Rolando φαίνεται ότι αποτελεί μια ασφαλή και απλή μέθοδο θεραπείας επιτρέποντας την γρήγορη λειτουργική αποκατάσταση του πάσχοντος χεριού.