Α. 26
MANAGEMENT OF SEQUELAE OF DISTAL RADIAL FRACTURE.
J. K. Stanley, P. Givissis.
Διάλεξη που δόθηκε στο Συμπόσιο Χειρουργικής Χεριού με Διεθνή συμμετοχή της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Α.Π.Θ. και της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ.
Θεσσαλονίκη 7-9 Απριλίου 1995
Στη διάλεξη αυτή μετά την παράθεση ανατομικών, ακτινολογικών στοιχείων του περιφ.άκρου της κερκίδος, τονίζεται η σημασία της ανατομικής ανάταξης των ενδαρθρικών καταγμάτων και της αποκατάστασης του μήκους της κερκίδος για ένα καλό λειτουργικό αποτέλεσμα.
Γίνεται αναφορά στα δύσκολα κατάγματα της στυλοειδούς απόφυσης της κερκίδος (Chauffeur’s fractures) τα συντριπτικά ενδαρθρικά (pilon fractures) και τα κατάγματα Barton και τίθενται οι ενδείξεις της εσωτερικής οστεοσύνθεσης.
Αναφέρονται οι συχνότερα χρησιμοποιούμενες προσπελάσεις και γίνεται αναφορά στα χρησιμοποιούμενα υλικά και στις αρχές τοποθετήσεώς τους με ιδιαίτερη έμφαση στις πλάκες και βίδες (αρχές ΑΟ). Επίσης αναφέρεται βίδα Herbert και οι ενδείξεις της.
Τέλος αναφέρονται οι επιπλοκές της εσωτερικής οστεοσύνθεσης και ο ρόλος των λαγονίων μοσχευμάτων και της εξωτερικής οστεοσύνθεσης ως ενισχυτικών παραγόντων σε περιπτώσεις ασταθούς ή ανεπαρκούς εσωτ. οστεοσύνθεσης.
Α. 27
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΒΑΣΗΣ 5ΟΥ ΜΕΤΑΚΑΡΠΙΟΥ
Χ.Δημητρίου, Θ.Αποστόλου, Π.Γκιβίσης, Α.Χριστοδούλου, Γ.Οικονομίδης, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Συμπόσιο Χειρουργικής Χεριού.
Θεσσαλονίκη 7-9 Απριλίου 1995.
Τα ενδαρθρικά κατάγματα της βάσης του 5ου μετακαρπίου( reverse Bennett) είναι μια όχι συχνή κάκωση που συνήθως συνοδεύεται από εξάρθρημα της 5ης καρπομετακαρπίου άρθρωσης.
Κατά το χρονικό διάστημα Μαϊου 1990-Μαϊου 1993 αντιμετωπίστηκαν 34 ασθενείς με κάταγμα βάσης 5ου μετακαρπίου. Από αυτούς οι 25 αντιμετωπίσθηκαν συντηρητικά με κλειστή ανάταξη και ακινητοποίηση με νάρθηκα. Από τους υπόλοιπους 9 οι 7 υποβλήθηκαν σε κλειστή ανάταξη και ακινητοποίηση με βελόνες Kirschner διαδερμικά και οι 2 σε εξωτερική οστεοσύνθεση.
Και οι 9 χειρουργημένοι ασθενείς είχαν άριστα αποτελέσματα ως προς την ανώδυνη κίνηση και τη συλληπτική ικανότητα του χεριού. Οι 25 ασθενείς που αντιμετωπίσθηκαν συντηρητικά είχαν πλήρη επάνοδο στην εργασιακή τους απασχόληση αλλά κατά τον επανέλεγχο είχαν ελαττωμένη τη συλληπτική ικανότητα του χεριού.
θεωρούμε ότι η πρώιμη χειρουργική αντιμετώπιση της σταθεροποίησης με βελόνες αποτρέπει την εξαρθρηματική θέση του μετακαρπίου και βελτιώνει στο μέγιστο τη συλληπτικη ικανότητα του χεριού.
Α. 28
ΕΠΙΜΕΝΟΥΣΑ ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ – ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Γ.Γιάντσης, Α. Αδαμαντιάδης, Π. Γκιβίσης, Ι.Πουρνάρας, Γ. Πετσατώδης. Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Συμπόσιο Χειρουργικής Χεριού
Θεσσαλονίκη 7- 9 Απριλίου 1995.
Η χειρουργική αποκόλληση της έκφυσης του βραχέος κερκιδικού εκτείνοντος από την έξω επικόνδυλο του βραχιονίου χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία ασθενών με επιμένουσα επικονδυλίτιδα στους οποίους η συντηρητική θεραπεία δεν απέδωσε. Οι επεμβάσεις έγιναν με τοπική αναισθησία ως ημερήσιες περιπτώσεις (Day Cases).
Στην περίοδο 1988-1993 χειρουργήθηκαν 30 ασθενείς (13 – 11 ) με μέση ηλικία τα 43 έτη. Η επανεξέταση γινόταν την 2η, 4η, 8η και 12η μετεγχειρητική εβδομάδα και τελικώς με την συμπλήρωση ενός(1) έτους από την επέμβαση. Τα αποτελέσματα ήταν άριστα στους 27 ασθενείς όσο αφορά την αντικειμενική και υποκειμενική αποκατάσταση, καλά στους 2 και πτωχά σε έναν(1).
Συμπερασματικά, η χρησιμοποίηση της ανωτέρω μεθόδου με τοπική αναισθησία δίνει αξιόπιστα αποτελέσματα χωρίς επιπλοκές για αντιμετώπιση της επιμένουσας επικονδυλίτιδας.
Α. 29
ΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΜΠΤΗΡΩΝ ΤΕΝΟΝΤΩΝ ΧΕΡΙΟΥ.
Π. Γκιβίσης.
Εισήγηση σε στρογγυλή τράπεζα στο Συμπόσιο Χειρουργικής Χεριού με Διεθνή συμμετοχή της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Α.Π.Θ. και της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ.
Θεσσαλονίκη 7-9 Απριλίου 1995
Οι καμπτήρες τένοντες του χεριού παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη ανατομική μορφολογία και η μελέτη τους απαιτεί τον χωρισμό της πορείας τους σε 5 ζώνες, εκ των οποίων η κάθε μια έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Παρουσιάζεται η αιμάτωση των τενόντων καθώς και ο ρόλος του ελύτρου τους στην διατροφή και ολίσθηση. Η λειτουργικότητα των καμπτήρων τενόντων εξαρτάται αποκλειστικά από την ύπαρξη των δακτυλιοειδών συνδέσμων (Pulleys) και αποδεικνύεται πειραματικά η σπουδαιότητα των Α1 και Α4 pulleys.
Α. 30
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΟΥΣ ΣΥΜΦΑΛΑΓΓΙΣΜΟΥ.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.
Π. Γκιβίσης, Χ. Δημήτριου, Γ. Δημητρόπουλος, Π. Συμεωνίδης.
Έκθεμα στο Συμπόσιο Χειρουργικής Χεριού με Διεθνή συμμετοχή της Ορθοπαιδικής Κλινικής του Α.Π.Θ. και της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ.
Θεσσαλονίκη 7-9 Απριλίου 1995
Παρουσιάζεται η περίπτωση γυναίκας ηλικίας 57 χρονών η οποία προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία για κάκωση του αριστερού χεριού. Ο ακτινολογικός έλεγχος ήταν αρνητικός για κάταγμα αλλά αποκαλύφθηκε ότι στα δάκτυλα και των δύο χεριών υπήρχε συμφαλαγγισμός ιδιαίτερα των κεντρικών Φ.Φ αρθρώσεων χωρίς όμως η ασθενής ν’αναφέρει λειτουργικά ενοχλήματα. Η μελέτη του οικογενειακού της περιβάλλοντος αποκάλυψε ότι και ο γιος της είχε συμφαλαγγισμό στα χέρια και πόδια.
Γίνεται αναφορά στον οικογενή χαρακτήρα και βιβλιογραφική ανασκόπηση.
Α. 31
ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟΣΠΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ.
Π. Γκιβίσης.
Διάλεξη που δόθηκε στην Ημερίδα «Το Τραυματισμένο Χέρι»
Θεσσαλονίκη 6 Οκτωβρίου 1995
Ως αστάθεια του καρπού ορίζουμε μία κατάσταση η οποία περιλαμβάνει μια απλή κάκωση έως ένα κάταγμα εξάρθρημα.
Γίνεται μία αναφορά στους συνδέσμους των οσταρίων του καρπού εξωγενών και ενδογενών καθώς και στον ρόλο τους για την σταθερότητα τους περιοχής.
Παρουσιάζονται οι θεωρίες κινηματικής του καρπού καθώς και οι μηχανισμοί κάκωσης που έχουν σχέση με την θέση πρόσκρουσης του χεριού στο έδαφος. Η διάγνωση και η θεραπεία των ασταθειών του καρπού απαιτούν πολύ καλή γνώση του θέματος ενώ οι ενδείξεις για την αρθροσκόπηση του καρπού είναι:
• Τα επίμονα και έντονα συμπτώματα για τα οποία δεν έχει τεθεί ξεκάθαρη διάγνωση
• Η αξιολόγηση βλαβών που ήδη υπάρχουν ώστε να σχεδιαστεί καλύτερα η θεραπεία τους
• Η χρησιμοποίηση της αρθροσκοπικής χειρουργικής, δηλαδή των επεμβάσεων μέσω του αρθροσκοπίου, όπου είναι τεχνικά δυνατό με σκοπό να μειωθεί ο χρόνος αποθεραπείας.
Α. 32
INCIDENCE OF HIP FRACTURES IN THESSALONIKI (1976-1991)
G. Kapetanos, Gr. Venetsanakis, P. Givissis, Ch. Dimitriou, M. Potoupnis, P. Symeonides
Combined Meeting, Hellenic Association of Orthopaedics, Swedish Orthop. Association, Cyprus, Orthop. Association.
Rhodes 24-28 Οctober 1995
The data were collected from all six Orthopaedic Departments of the area. In the perod of the study occured 7837 hpi fractures; 3432 cervical and 4405 trochanteric. The incidence of the injury ws 88 per 100.000 persons for the 1991, figure which ws almos double from the previous decade although the general population, increased only 14.1% in the period.
There was a clear predominanceof women with hip fractures (ratio female/ male 1.81 Q1 altough the same ratio of the general population was 1.03Q1). The average age was 73.8 years (75.8 years (75.04 years for women and 61.7 years for men) and the majority of fractures occured in the seventh and eight a 5.86% percentage of deaths during the treatment; 2.42% after operative nd 12.9% after conservative treatment. The abverage days of hospitalization were 27.65 and were fewer in operativw (26.85 days) than conserative (29.15 days) treatment.
It is concluded that the increased incidence rate of hip fractures is much bigger than the increase of the general population through the years and bigger than the increase of the general population through the years and there is a clear predominance of women to men. These findings should be possibly related to the elongation of life and the increase of knowin risk factors of osteoporosis such as diet, less motion, chang in way of life and the greatincidence of postimenopausal osteoporosis in women.
Α. 33
Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ MINI-ORTHOFIX ΣΤΟ ΚΑΤΑΓΜΑ BENNETT
Χ.Δημητρίου, Π.Γκιβίσης, Θ.Αποστόλου, Γ.Καπετάνος, Γ.Μαλιόγκας
Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Κοινό Συνέδριο Ελλην. Εταιρείας Επανορθωτικής Μικροχειρ/κής και Ελλην.Εταιρείας Χειρ/κής Χεριού
Βόλος, 30 Νοεμβρίου-3Δεκεμβρίου 1995
Παρουσιάζουμε μια νέα μέθοδο θεραπείας τους κατάγματος Bennett με εφαρμογή εξωτερικής οστεοσύνθεσης.
Σε μια προγραμματισμένη μελέτη, 17 ασθενείς (15 άνδρες και 2 γυναίκες) με μέσο όρο ηλικίας 35 ετών (17 έως 55 ετών) που είχαν υποστεί ένα τύπου ΙΙΙ κάταγμα Bennett , αντιμετωπίσθηκαν με εξωτερική οστεοσύνθεση ( Ball joint-mini Orthofix). Με τοπική αναισθησία εφαρμόσθηκε διαδερμικά μια βελόνη στο μείζον πολύγωνο και μια στη διάφυση του 1ου μετακαρπίου.
Σε όλα τα κατάγματα επετεύχθη ικανοποιητική ανάταξη. Η εξωτερική οστεοσύνθεση ήταν καλά αποδεκτή από τους ασθενείς και διατηρήθηκε για έξι εβδομάδες. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις χαλάρωσης των βελόνων και απώλεια της ανάταξης του κατάγματος σε μια από αυτές. ΄Ολα τα κατάγματα πωρώθηκαν σε καλή θέση εκτός από το προαναφερόμενο ένα. ΄Ολοι οι ασθενείς επανέκτησαν φυσιολογική κίνηση στον αντίχειρα. Ελάττωση της συλληπτικής ικανότητας του πάσχοντος χεριού διεπιστώθη σε πέντε ασθενείς. ΄Ηπιες οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις εντοπίσθηκαν σε δύο ασθενείς.
Α. 34
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ 4 ΔΑΚΤΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΤΩΝ ΚΑΜΠΤΗΡΩΝ ΤΕΝΟΝΤΩΝ
Ε.Μαράκα, Α.Κεϊκογλου, Ε.Μακρίδου, Χ.Δημητρίου, Π.Γκιβίσης
Μ.Ποτούπνης, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Κοινό Συνέδριο Ελλην. Εταιρείας Επανορθωτικής Μικροχειρ/κής και Ελλην. Εταιρείας Χειρ/κής Χεριού
Βόλος, 30 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1995
Οι συνδυασμένες προσπάθειες χειρουργού-φυσιοθεραπευτή είναι η βάση για ένα καλό αποτέλεσμα μετά από συρραφή της ρήξης των καμπτήρων τενόντων του χεριού. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για τις μεθόδους αποκατάστασης.
Αναλύεται η μέθοδος της ελεγχόμενης κινητοποίησης των 4 δακτύλων και αναφέρονται τα αποτελέσματα που αξιολογούνται με το σύστημα ταξινόμησης Strickland.
Το πρόγραμμα των 4 δακτύλων είναι αποτελεσματικό στην ανάκτηση του εύρους κίνησης των φαλαγγοφαλαγγικών αρθρώσεων λόγω της αύξησης της δυνατότητας, στην ελαχιστοποίηση του ελλείμματος της έκτασης και στη βελτίωση της κίνησης της DIP άρθρωσης.
Η ελεγχόμενη κινητοποίηση των 4 δακτύλων είναι η μέθοδος που εφαρμόστηκε τα 3 τελευταία χρόνια σε 25 ασθενείς, στους οποίους έγινε συρραφή της ρήξης των καμπτήρων τενόντων με ικανοποιητικά αποτελέσματα στο Νοσοκομείο <Γ.Παπανικολάου>.
Α. 35
ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΔΙΑΦΥΣΗΣ ΟΣΤΩΝ ΑΝΤΙΒΡΑΧΙΟΥ
Π. Γκιβίσης.
Διάλεξη που δόθηκε στο 3ο Α.Ο. Βασικό Σεμινάριο Οστεοσύνθεσης
Μέτσοβο 21- 23 Μαρτίου 1996
Συνήθως τα κατάγματα στην περιοχή της διάφυσης των οστών του αντιβραχίου περιλαμβάνουν και τα δύο οστά.
Γίνεται μία αναφορά στην ιδιαίτερη ανατομική και στην δράση των μυών, οι οποίοι τείνουν να παρεκτοπίσουν τα κατάγματα ανάλογα και με το ύψος που αυτά συμβαίνουν.
Η θεραπεία των καταγμάτων του αντιβραχίου στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι χειρουργική.
Προτιμάται η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες η οποία δίδει ανατομική ανάταξη και σταθερή συγκράτηση. Εφιστάται η προσοχή η αφαίρεση των υλικών να γίνεται μετά από 1,5 – 2χρόνια γιατί το ποσοστό επανακατάγματος σε πρώϊμη αφαίρεση είναι μεγάλο.