ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ– ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ- ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Α. 1
ΣΠΟΝΔΥΛΙΤΙΣ ΑΠΟ ACINETOBACTER. ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Χ. Δημητρίου, Π. Γκιβίσης, Γ. Καπετάνος, Π. Συμεωνίδης
Έκθεμα στο Φθινοπωρινό Ορθοπαιδικό Συνέδριο της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ.
Αθήνα Οκτώβριος 1987.
Η διαφορική διάγνωση της φυματιώδους σπονδυλίτιδος από τις άλλες φλεγμονές της σπονδυλικής στήλης είναι συχνά δύσκολη, ιδιαίτερα όταν σε αυτές υπάρχει παρασπονδυλικό απόστημα.
Υπάρχουν σπάνιοι μικροοργανισμοί που δεν είναι ευρύτεροι γνωστοί στους Ορθοπαιδικούς που μπορούν να προκαλέσουν συμπτωματολογία ανάλογη της φυματιώδους σπονδυλίτιδος. Ένα τέτοιο βακτηρίδιο είναι το Acinetobacter που είναι αερόβιο, gram αρνητικό και ανήκει στην οικογένεια των Neisseriaceae.
Σκοπός της παρουσίασης του Poster είναι να τονίσει:
I. Τις δυσκολίες στην δ.δ. της φυματιώδους σπονδυλίτιδος από τις άλλες φλεγμονές της σπονδυλικής στήλης.
II. Την σπανιότητα ως αιτίας της φλεγμονής του Acinetobacter (Δεν βρέθηκε ανάλογη περίπτωση στην προσιτή σε μας βιβλιογραφία).
III. Την χρησιμότητα της δια βελόνης παρακεντήσεως και την θεαματική ανταπόκριση στη θεραπεία.
A. 2
LATE SURGICAL TREATMENT OF FRACTURE DISLOCATIONS OF THE HIP.
P.Symeonides, G.Kapetanos, J.Pournaras, A.Christodoulou,
P.Givissis, F.Sayech
Ανακοινώθηκε στο 5ο Ελληνο-Γερμανικό Συνέδριο
Θεσσαλονίκη, 17-18 Ιουνίου 1988
Από την μελέτη 76 ασθενών με κατάγματα κοτύλης που νοσηλεύτηκαν στην Ορθοπαιδική Κλινική του ΑΠΘ στο διάστημα 1982- 1988 χειρουργήθηκαν οι 20 και οι περισσότεροι από αυτούς (12) καθυστερημένα. Οι συγγραφείς απαντούν σε δύο βασικά ερωτήματα: 1.Ποιά ήταν τα αίτια της καθυστέρησης της χειρουργικής θεραπείας και 2. κατά πόσο η καθυστέρηση αυτή επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα.
Α. 3
ΟΙΚΟΓΕΝΗΣ ΣΚΟΛΙΩΣΗ (Διερεύνηση οικογενειών για ιδιοπαθή σκολίωση)
Γ.Καπετάνος, Α.Χριστοδούλου, Γ.Μιχαηλίδης, Π.Γκιβίσης, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε προσωπικά στο 16ο Συμπόσιο Σκολιώσεως
«Ν. Γιαννέστρας».
ΑΘΗΝΑ 13-16 Οκτωβρίου 1988
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να διερευνηθεί η συχνότητα της παραμόρφωσης σε άτομα της ίδιας οικογένειας και να συγκριθεί με την συχνότητα στον γενικό πληθυσμό. Οι συγγραφείς διερεύνησαν τις οικογένειες 200 παιδιών που είχαν ιδιοπαθή σκολίωση 20°. Σε 20 από αυτές βρέθηκαν ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειας να πάσχουν επίσης από σκολίωση 10 μοιρών. Το ποσοστό αυτό (10%) είναι σαφώς μεγαλύτερο από εκείνο της σκολιώσεως στο γενικό πληθυσμό, γεγονός που ενισχύει τον αιτιολογικό ρόλο της γενετικής στην σκολίωση.
Α. 4
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΑΝΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟΥ ΣΚΕΛΟΥΣ ΜΕΤΑ ΔΙΣΚΕΚΤΟΜΗ
Π.Συμεωνίδης, Γ.Καπετάνος, Ι.Χριστοφορίδης, Ι.Πουρνάρας, Α.Χριστοδούλου, Π.Γκιβίσης, Φ.Σάιεχ.
Ανακοινώθηκε στο Κοινό Συνέδριο της ΕΕΧΟΤ και της Σουηδικής
Ορθοπαιδικής Εταιρείας.
ΑΘΗΝΑ 17-21 Απριλίου 1990
Πρόκειται περί πρωτότυπης κλινικής μελέτης 107 ασθενών που αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικά λόγω κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου. Παρακολουθήθηκαν βάσει προκαθορισμένου πρωτοκόλλου, σχετικά με το είδος καί την ένταση της δοκιμασίας ανυψώσεως του τεντωμένου σκέλους (ΔΑΤΣ) προεγχειρητικά καί κυρίως μετεγχειρητικά. Συσχετίσθηκαν τα χειρουργικά ευρήματα μέ την εμφάνιση της ΔΑΤΣ καί την μετεγχειρητική της εξέλιξη. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα ότι μετεγχειρητικά στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών η ΔΑΤΣ βελτιώνεται στις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες καί στο 83% των αρρώστων αρνητικοποιείται την 8η μετεγχειρητική ημέρα. Αν δεν αρνητικοποιηθεί τότε υπάρχει πιθανότητα 40% αποτυχίας της εγχείρησης.
A. 5
ΜΕΡΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ THOMPSON. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΕΩΝ
Χ. Δημητρίου, Α. Χριστοδούλου, Ι. Παππάς, Π. Γκιβίσης, Γ. Βενετσανάκης, Π. Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο 9ο Ετήσιο Συνέδριο Ορθοπαιδικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος,
Καλλιθέα Χαλκιδικής 4-6 Μαΐου 1990.
Σκοπός της εργασίας είναι να συγκρίνει τα πρώιμα αποτελέσματα της τοποθέτησης μερικής αρθροπλαστικής τύπου Thompson σε 60 υπερήλικες ασθενείς (Μ.Ο. ηλικίας 76) μετά από πλάγια (Ομάς Α) και οπίσθια (Ομάς Β) προσπέλαση του ισχίου, βάσει αυστηρών κριτηρίων επιλογής, ώστε να αποτελούν δύο συγκρίσιμες ομάδες 30 ασθενών που να διαφέρουν ως προς το είδος της χειρουργικής προσπέλασης.
Η Α ομάδα παρουσίασε μεγαλύτερη διεγχειρητική απώλεια αίματος ενώ δεν υπήρχαν διαφορές στην απώλεια αίματος μετεγχειρητικά. Η μεγαλύτερη διάρκεια της εγχείρησης στην Α ομάδα, δεν συνοδεύτηκε από περισσότερες διεγχειρητικές επιπλοκές, ενώ οι άμεσες επιπλοκές (εξάρθρημα, θρομβοφλεβίτις, αιμάτωμα κατακλίσεις, φλεγμονή) ήταν σημαντικά συχνότερες στην Β ομάδα. Στην Β ομάδα υπήρξαν 3 εξαρθρήματα (έναντι 1 στην Α ομάδα), 7 επιπολής φλεγμονές (έναντι 1) και 5 θάνατοι (έναντι 2) το πρώτο μετεγχειρητικό δίμηνο.
Κατά την επανεξέταση, ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα είχε η ομάς Α με την πλάγια προσπέλαση και η οποία σαφώς υπερτερούσε της Β ομάδος όσον αφορά τον πόνο, την ελευθερία κινήσεως του ασθενούς και την κινητικότητα του ισχίου.
Α. 6
Η ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΕΛΟΝΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΗWOH ΣΕ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ Σ.Σ.
Α.Χριστοδούλου, Γ.Καπετάνος, Π.Γκιβίσης, Σ.Μπίντας, Ι.Πουρνάρας, Π.Συμεωνίδης
Ανακοινώθηκε στο Ετήσιο Συνέδριο του Τμήματος Παθήσεων Σπονδ.
Στήλης της ΕΕΧΟΤ “Ν.Γιαννέστρας”
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 20-22 Σεπτεμβρίου 1990
Αποτελεί πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα εργασία, στην οποία παρουσιάζεται η εμπειρία των συγγραφέων όσον αφορά τη διαγνωστική αξία των ιστικών δειγμάτων που λαμβάνονται με τη μέθοδο της κλειστής βιοψίας, ιδιαίτερα σέ παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Αυτή έχει αναλογικό χαρακτήρα με το μέγεθος τους άρα καί μέ τη διάμετρο της χρησιμοποιούμενης βελόνης λήψεως