Γ1. 1
ΟΣΦΥΪΚΗ ΔΙΣΚΟΚΗΛΗ ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Γ. Καπετάνος, Α. Χριστοδούλου, Π. Γκιβίσης, Σ. Φάρες,
Ι. Πουρνάρας, Π. Συμεωνίδης
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Ορθοπαιδική” 1, 1:27-27, 1988
Πιστεύεται γενικά ότι η κήλη μεσοσπονδυλίoυ δίσκου δεν είναι συχνή στους ηλικιωμένους. Αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι o δίσκος στις μεγάλες ηλικίες είναι ήδη εκφυλισμένος.
Εξήντα τέσσερις ασθενείς με διάγνωση “δισκοκήλη της οσφυϊκής μοίρας της Σ.Σ.” χειρουργήθηκαν σε διάστημα 3 ετών στnν Ορθοπεδική Κλινική του Α.Π.Θ. Από αυτούς οι 16 είχαν ηλικία πάνω από 55 χρόνια (55-72 μ.o. 59). Οι 12 ήταν άνδρες και οι 4 γυναίκες.
Κύριο σύμπτωμα εκδηλώσεως της νόσου ήταν η οσφυοϊσχιαλγία ενώ σε 13 σχεδόν υπήρχε κάποιου βαθμού μυϊκή αδυναμία. Αντιαλγική σκολίωση ή Lassegue δεν παρατηρήθηκε. Ακτινολογικά στο 80% των ασθενών υπήρχαv σαφείς εκφυλιστικές αλλοιώσεις και η μυελογραφία ήταν θετική σε όλους. Το κυρίως προσβαλλόμενο διάστημα ήταν το 04-05 και μετά το 03-04.
Κατά την εγχείρηση τυπική δισκοκήλη βρέθηκε σε 13 ασθενείς και μόνο στένωση του σπονδυλικού τρήματος σε 3. Στους περισσοτέρους έγινε ευρεία πεταλεκτομή. Όλοι οι ασθενείς ανακουφίσθηκαν μετεγχειρητικώς, ένας όμως εμφάνισε υποτροπή μετά 5 μήνες. Η μυϊκή ισχύς βελτιώθηκε στους 8.
Συμπερασματικά η οσφυϊκή δισκοκήλη δεν είναι τόσο σπάνια στους ηλικιωμένους όσο πιστεύεται. Στην κλινική εικόνα προεξάρχει η μυϊκή αδυναμία. Η χειρουργική θεραπεία σε επιλεγμένους ασθενείς οδηγεί σε βελτίωση των ενοχλημάτων του ασθενούς και της μυϊκής ισχύος.
Γ1. 2
ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ACINETOBACTER ΣΕ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Χ. Δημητρίου, Α. Κοντοδήμου, Π. Γκιβίσης, Α. Ταμπούκα, Γ. Καπετάνος, Π. Συμεωνίδης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ» 1, 2: 130-134, 1988.
Η εργασία αυτή αποτελεί μια προσπάθεια μελέτης της λοιμογόνου ικανότητας και ευαισθησίας δώδεκα στελεχών, ενός σχεδόν αγνώστου μικροβίου, του Acinetobacter. Τα στελέχη αυτά απομονώθηκαν από καλλιέργειες ισαρίθμων ορθοπαιδικών ασθενών και από ένα σύνολο 367 θετικών καλλιεργειών της τελευταίας 5ετίας. Το υλικό της καλλιέργειας ήταν υγρό τραύματος (10 δείγματα), υγρό παροχετεύσεως (1 δείγμα) και υγρό παρακεντήσεως παρασπονδυλικού αποστήματος (1 δείγμα). Κατά την απομόνωση του Acinetobacter οι ένδεκα ασθενείς θεραπεύονταν για οστεομυελίτιδα και βρίσκονταν σε αντιβίωση για μικρόβια που είχαν απομονωθεί σε προηγούμενες καλλιέργειες, ενώ η ασθενείς που έπασχε από σπονδυλίτιδα Θ8 – Θ9 θεραπεύονταν ανεπιτυχώς επί 2μηνο με αντιφυματικά φάρμακα. Η χορήγηση του κατάλληλου αντιβιοτικού, μετά από έλεγχο ευαισθησίας των στελεχών, βελτίωσε γρήγορα όλους τους ασθενείς. Ενώ προς το παρόν το Acinetobacter, προβληματίζει η αύξηση της απομόνωσής του, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια και η αυξημένη αντοχή του μικροβίου
Γ1. 3
ΑΡΘΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΟΝΑΤΟΣ. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΑΡΘΡΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ
Ι. Πουρνάρας, Γ. Γιάντσης, Κ.Ζωγράφος, Π.Γκιβίσης, Π.Συμεωνίδης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ορθοπαιδική 1,2 :99-103 1988
Εκατό ασθενείς υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση γόνατος κατά τα τελευταία 4 περίπου χρόνια. Στους 88 την αρθροσκόπηση ακολούθησε αρθροτομή. Από τους 88 ασθενείς, στους 68 (77%) η κλινική διάγνωση επιβεβαιώθηκε αρθροσκοπικά και εγχειρητικά. Σε άλλους 10 τα αρθροσκοπικά ευρήματα που δεν συμφωνούσαν με τα κλινικά επιβεβαιώθηκαν με την αρθροτομή. Αυτό σημαίνει ότι η αρθροσκόπηση βοήθησε να ανεβεί το ποσοστό επιτυχούς διαγνώσεως σε 89% (78 ασθενείς). Στους υπόλοιπους 10 τα αρθροσκοπικά ευρήματα ήταν διαφορετικά από τα εγχειρητικά. Από αυτούς στους 4 η εγχείρηση επιβεβαίωσε την κλινική εικόνα όχι όμως και την αρθροσκοπική. Η κλινική δηλαδή διάγνωση ήταν τελείως σωστή σε 72 ασθενείς (82%). Πρέπει να σημειωθεί ότι από τους 12 ασθενείς στους οποίους δεν πραγματοποιήθηκε αρθροτομή στους 9 αυτό έγινε διότι τα αρθροσκοπικά ευρήματα ήταν αρνητικά και στους άλλους 3 διότι η εγχείρηση έγινε με τη βοήθεια του αρθροσκοπίου (αφαίρεση ελευθέρου σώματος που δεν είχε διαγνωσθεί με την κλινική εξέταση). Η κλινική διάγνωση ήταν ψευδώς θετική για ρήξη έσω μηνίσκου σε 8 ασθενείς και για ρήξη έξω μηνίσκου σε 7. Η αρθροσκόπηση έδειξε ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα σε 10 ασθενείς. Από τα αποτελέσματα αυτά φαίνεται ότι η αρθροσκόπηση βοηθά σημαντικά στην αύξηση του ποσοστού επιτυχούς διαγνώσεως στις κακώσεις του γόνατος. Το ποσοστό αυτό με την εξοικείωση στη μέθοδο θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο.
Γ1. 4
THE EPIDEMIOLOGY OF HIP FRACTURES IN THE COUNTRY OF THESSALONIKI 1976-1986 (A POLYCENTRIC STUDY)
G. Kapetanos, Gr. Venetsanakis, P. Givissis, Ghr. Dimitriou, K. Zographos, D. Symeonides
Δημoσιεύθηκε Acta Orthopaedica Hellenica 40, 2, 77, 1989
Τα κατάγματα τoυ ισχίoυ έχoυν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια και τείνoυν να γίνoυν σoβαρό κoινωνικό και ιατρικό πρόβλημα.
Στην εργασία αυτή μελετήθηκε η επιδημιoλoγία των καταγμάτων αυτών στo Νoμό Θεσ/νίκης την τελευταία 10ετία. Συγκεντρώθηκαν 4741 κατάγματα ισχίoυ και η συχνότητά τoυς ήταν 55.7 ανά 100.000 κατoίκoυς ανά έτoς. Υπήρξε σταθερή αύξηση δια μέσoυ της δεκαετίας των καταγμάτων τoυ ισχίoυ (διπλασιασμός) παρ’ όλo πoυ η αύξηση τoυ πληθυσμoύ ήταν μόνoν 10%.
Υπήρξε σαφής υπερίσχυση των γυναικών ιδιαίτερα στην 7η και 8η δεκαετία όπoυ συνήθως συμβαίνoυν τα κατάγματα αυτά. Τo πoσoστό θανάτων ήταν 5,86% και αυτό ήταν σαφώς μεγαλύτερo μετά από συντηρητική σχέση με την χειρoυργική θεραπεία.
Γ1. 5
ΝΕΥΡΕΙΛΗΜΩΜΑ ΤΟΥ ΚΝΗΜΙΑΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ
Ι. Πουρνάρας, Π. Γκιβίσης, Π.Συμεωνίδης
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ορθοπαιδική 2,1: 38- 41 1989
Παρουσιάζεται περίπτωση θήλεως ασθενούς ηλικίας 41 ετών με νευρειλήμωμα του κνημιαίου νεύρου, που είχε εκληφθεί αρχικώς ως κύστη ιγνύος. Ο όγκος ο οποίος είναι σχετικά σπάνιος δεν προκάλεσε στην ασθενή μας νευρολογικές διαταραχές και αφαιρέθηκε ριζικά χωρίς βλάβη του νεύρου. Δυόμισυ χρόνια μετά δεν αναφέρεται υποτροπή.
Γ1. 6
H ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΦΟΡΤΙΣΗ (DYNAMIZATION) ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΚΝΗΜΗΣ ΜΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΣΤΕΟΣΥΝΘΕΣΗ.
Γ. Πετσατώδης, Α.Χριστοδούλου, Ι. Πουρνάρας, Π. Γκιβίσης,
Α. Αδαμαντιάδης, Π. Συμεωνίδης
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Ορθοπαιδική” 2:2, 122-125, 1989
Μελετήθηκαν 40 κατάγματα μηρού και κνήμης τα οποία αντιμετωπίσθηκαν με εξωτερική οστεοσύνθεση (Ε.Ο.) από ένα σύνολο 80 περιπτώσεων στο χρονικό διάστημα 1984-1988. Κύριο χαρακτηριστικό των περιπτώσεων ήταν η πολύ καλή επαφή των καταγματικών επιφανειών. Οι ασθενείς ήταν 36 (23 άνδρες) με μέση ηλικία 32 χρόνια. Κύρια αιτία ήταν το τροχαίο ατύχημα (89%) και οι 14 ασθενείς ήταν πολυτραυματίες. Τα 18 κατάγματα ήταν κλειστά και τα 22 ανοικτά (55%). Σε 5 ασθενείς συνυπήρχε αγγειακή βλάβη και σε 2 νευρική βλάβη. Σε 25 κατάγματα εφαρμόσθηκε σύστημα E.O. τύπου Hoffmann, σε 10 Orthofix και σε 5 Bobota. To πλαίσιο της E.Ο. ήταν μονόπλευρο σε 34 και αμφίπλευρο σε 6 περιπτώσεις. Σε 15 κατάγματα (8 μηριαία και 7 κνήμης) με μονόπλευρο πλαίσιο (9 Hoffmann-6 Orthofix) έγινε δυναμική φόρτιση (Dynamization) του μέλους με την E.Ο., όταν άρχιζε να φαίνεται ακτινολογικά περιφερικός πώρος (4η-7η εβδομάδα). Αυτό επιτυγχάνεται με την πλήρη ελευθέρωση-χαλάρωση του συστήματος συμπίεσης-διάτασης της E.Ο. και παράλληλη φόρτιση του μέλους. Στα υπόλοιπα 25 κατάγματα δεν έγινε καμία παρέμβαση στο σύστημα της E.Ο. μέχρι την αφαίρεση του. Ο χρόνος πώρωσης του κατάγματος στην 1η ομάδα ήταν κατά μ. o. 4 μήνες (2-6 μήνες) και στην 2η ομάδα 7, 5 μήνες (4-15 μήνες). H E. Ο. αφαιρέθηκε στην 1η ομάδα μετά από 4 μήνες (2-6 μήνες) και στην 2η μετά από 5 μήνες (2-8 μήνες). Λειτουργικός γύψος χρησιμοποιήθηκε σε 15 περιπτώσεις της 2ης ομάδας μόνο μετά την αφαίρεση της E.Ο. μέχρι την πώρωση του κατάγματος. Ψευδάρθρωση εμφανίσθηκε σε 8 κατάγματα (32%) της 2ης ομάδας μόνο που χρειάσθηκαν να χειρουργηθούν. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό σε ποσοστό 94% στην 1η ομάδα και 68% στην 2η ομάδα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η Δυναμική φόρτιση (Dynanization) σε κατάγματα της κατηγορίας αυτής αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα παρέμβασης για ασφαλή και γρήγορη πώρωση.